Sed residamus, inquit, si placet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Duo Reges: constructio interrete. Et nemo nimium beatus est; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Itaque his sapiens semper vacabit. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Bork

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Cave putes quicquam esse verius. Quis hoc dicit? Sed haec nihil sane ad rem; Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Bork: Nam quid possumus facere melius?
Bork: Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Bork: Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
Bork: Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

Dixerit hoc idem Epicurus, semper beatum esse sapientem-quod
quidem solet ebullire non numquam -, quem quidem, cum summis
doloribus conficiatur, ait dicturum: Quam suave est! quam
nihil curo!;

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum
principes extiterunt.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.